صدای پای انتظار
می خروشد دریا می خروشد دریا مانده بر ساحل حرف با گوش نهان می زندش رفته بود آن شب ماهی گیر تا بگیرد از آب آنچه پیوندی داشت صبح آن شب ، که به دریا موجی تن نمی کوفت به موجی دیگر قایقی را به ره آب که داشت بر لب از حادثه تلخ شب پیش خبر در همین لحظه غمناک بجا و به نزدیکی او می خروشد دریا از شب طوفانی داستانی نه دراز. AN EPISODE The sea does roar The sea does roar Nobody is visible near the shore, No speck you can see over the dark see To presume it is a boat Approaching the shore. A boat has survived near the shore Night covering its head, Its body from a dark path Immersed in to the bitter perception. Nobody is there to come And cast the boat in the sea And at a moment when every high wave Speaks to the hidden ear A disturbed wave arrives to tell The story of a stormy night That night the fisherman had gone To fish from the sea And dig out that which he Had dreamed in his fancy. Next morning when no wave olted with another wave on the sea, The fisher’s eye could see A boat on the water in whose mouth There was the news of accident of the day before. Then they pulled the boat to the sleepy shore, Where it is now lying. And at this very sad moment Near the boat The sea is boiling And wave arrivers from distance to speak again Of a stormy night, But the story is brief.
هیچکس نیست به ساحل دریا
لکه ای نیست به دریا تاریک
که شود قایق
اگر آید نزدیک.
قایقی ریخته شب بر سر او
پیکرش را ز رهی نا روشن
برده در تلخی ادراک فرو
هیچکس نیست که آید از راه
و به آب افکندش
و دیر وقت که هر کوهه آب
موجی آشفته فرا می رسد از راه که گوید با ما
قصه یک شب طوفانی را.
با خیالی در خواب
چشم ماهی گیران دید
پس کشاندند سوی ساحل خواب آلودش
به همان جای که هست
وز ره دور فرا می رسد آن موج که می گوید باز
| Design By : Pars Skin |
