روشن است آتش درون شب
 
وز پس دودش

طرحی از ویرانه های دور

گر به گوش آید صدایی خشک

استخوان مرده می لغزد درون گور.

دیرگاهی ماند اجاقم سرد

و چراغم بی نصیب از نور.

خواب دربان را به راهی برد

بی صدا آمد کسی از در

در سیاهی آتشی افروخت
 
بی خبر اما

که نگاهی در تماشا سوخت.

گرچه می دانم که چشمی راه دارد بافسون شب

لیک می بینم ز روزن های خوابی خوش

آتشی روشن درون شب.

نوشته شده در سه شنبه 90/7/19ساعت 7:37 عصر توسط سکوت پر سر وصدا قاصدک ها ( ) |