در بیداری لحظه ها

 

پیکرم کنار نهر خروشان لغزید

 

مرغی روشن فرود آمد

 

و لبخند گیج مرا بر چید و پرید

 

ابری پیدا شد

 

و بخار سر شکم را در شتاب شفافش نوشید

 

نسیمی برهنه و بی پایان سر کرد

 

و خطوط چهره ام را آشفت و گذشت

 

درختی تابان

 

پیکرم را در ریشه سیاهش بلعید

 

طوفانی سر رسید

 

و جا پایم را ربود

 

نگاهی به روی نهر خروشان خم شد

 

تصویری شکست

 

خیالی از هم گسیخت

 (سهراب سپهری)

نوشته شده در دوشنبه 90/6/14ساعت 4:39 عصر توسط سکوت پر سر وصدا قاصدک ها ( ) |