به نام خدا

 

 همچون موجی خروشان بودم به این طرف و آن طرف دریا سر می زدم

 . خدا مرا این چنین آفریده بود . تازه راه افتاده بودم از آسانی و سختی

زندگی خبر نداشتم . در دریا چرخ می زدم و آن را خوب می دیدم اولین

 باری که به ساحل خوردم برایم سخت بود برای همین نا شکری

 کردم . آسانی های گذشته را فراموش کردم و دیگر به دریا بازنگشتم

. با نا شکری گِل شدم .

نوشته شده در یکشنبه 90/6/6ساعت 6:36 صبح توسط سکوت پر سر وصدا قاصدک ها ( ) |